بسم الله
مینویسی ---- پاک می کنی
مینویسی---- بر می گردی به عقب
پاک میکنی -- دوباره می نویسی...
و در نهایت از دم همه را پاک میکنی
.
کمی تأمل ..
مثل اینکه اینجا نوشتن هم سبکت نمی کنه
و مثل اینکه به اینجا نوشتن هم اعتماد نداری
- علی رغم اینکه به گمان خودت بی نام و نشونی ....
ذهنت پر شده
باورت کم شده به :
و من یتوکل علی الله فهو حسبه ....
؟؟؟؟
پ.ن : من خیلی بالاتر از این ها را می خواهم ؛ خدایا ...
بسم الله
وقتی به بهانه ی برنامه برای کودک در پارک جلوی خانه تان هر آهنگ ... که دلشان می خواهد پخش میکنند
جدا از اینکه شاید کسی نخواهد این غناجاییات ! را گوش دهد
آنوقت است که صدای لپ تاپ را تا آخر زیاد میکنی
مداحی هایت را به ترتیب می گذاری
و تفاوتشان را با تمام وجود لمس میکنی
که این کجا و آن کجا ...
آرامش این کجا و صرفا بازی با احساسات آن کجا
دلت را راهی کربلا میکنی .....
پ.ن : این دل تنگم ؛ غصه ها دارد -- گویی آ میل کربلا دارد ...
بسم الله
می آیند و می روند
می روند و می آیند
و تنهای تنها
دلت به این خوشست
که سپردی به امامت
توکل کردی به صاحبت
و تنها اوست که از اعماق دلت با خبر است
و می داند کدامیک به صلاح توست
پس آرامشت دو چندان میشود
رضا" برضائک ...
.
قسمت کن هر آنچه خیر ما در آنست
و تو راضی باشی
که همین مرا بس است .
یا حق .
گویی در صحن بارگاهت قدم میزنم
گویی در مقابل ضریحت ایستاده ام
خیره شده ام
. . .
مولا ی من
سرور من
دلم پر میکشد برای حرمت ...
پ.ن : به واقع که دلم را راهی کاروان رفته کرده ام ...
پ.ن : گاه و بیگاه مناجات حضرت امیر می چسبد .
بسم الله
زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم
ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم
می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر
سر مکش تا نکشد سر بفلک فریادم
زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم
طره را تاب مده تا ندهی بر بادم
یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم
غم اغیار مخور تا نکنی نا شادم
رخ بر افروز که فارغ کنی از برگ گلم
قد بر افراز که از سرو کنی آزادم
شمع هر جمع مشو ورنه بسوزی ما را
یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم
شهره ی شهر مشو تا ننهم سر در کوه
شور شیرین منما تا نکنی فریادم
رحم کن بر من مسکین و بفریادم رس
تا به خاک در آصف نرسد فریادم
حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی
من از آن روز که در بند توأم آزادم ...
پ.ن : نمی دونم چرا این شعر برا من اومد ؛ فقط بیت آخرش برام قابل درک بود .
پ.ن : متی ترانا و نرئک ..
توسط :