روایت شده از جابربن‌یزید از حضرت امام محمد باقر (علیه‌السلام) که حضرت رسول (صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ آله) به جابر‌بن عبدالله فرمود: اى جابر این ماه رمضان است،

هر که

روزه بدارد روز آن را

و بایستد به عبادت پاره‌اى از شبش را

و باز دارد از حرام شکم و فَرْج خود را

و نگاه دارد زبان خود را

بیرون رود از گناهان خود مثل بیرون رفتن او از ماه.

جابر گفت یا رسول‌اللّه چه نیکو است این حدیث که فرمودى، 

فرمود: اى جابر چقدر سخت است این شرطهایى که نمودم...

پ.ن : یک روز گذشت ..

مردان آگاه الهی باید پیش از فرا رسیدن ماه مبارک رمضان، خود را برای صومی که در حقیقت انقطاع و اجتناب از لذات دنیاست (و این اجتناب به طور کامل، همان انقطاع الی الله می‌باشد) آماده و مهیا کنند، کمال انقطاع به این سادگی نمی‌شود، احتیاج فوق‌العاده به تمرین، زحمت، ریاضت، استقامت و ممارست دارد تا بتواند با تمام قوا از «ما سوی الله» منقطع شود و به غیر خداوند توجهی نداشته باشد. تمام صفات وارسته انسانی، در انقطاع کامل الی الله نهفته و اگر کسی بدان دست یافت، به سعادت بزرگی نایل شده است. لیکن با کوچک‌ترین توجه به دنیا، محال است «انقطاع الی الله» تحقق یابد و کسی که بخواهد روزه ماه مبارک رمضان را با آن آدابی که از او خواسته‌اند انجام دهد،‌ لازم است انقطاع کامل داشته باشد تا بتواند مراسم و آداب مهمانی را به جا آورده و به مقام میزبان تا آنجا که ممکن است، عارف گردد.‏

شما تصمیم بگیرید لااقل در این یک ماه از خود مراقبت به عمل آورید، از گفتار و کرداری که خداوند تبارک و تعالی راضی نیست، اجتناب کنید. از هم‌اکنون در همین مجلس با خدای خود عهد ببندید که در ماه مبارک رمضان از غیبت، تهمت و بدگویی نسبت به دیگران خودداری کنید. زبان، چشم، دست، گوش و دیگر اعضا و جوارح را تحت اراده خود درآورید. اعمال و اقوال خود را مراقبت نمایید، شاید همین عمل شایسته موجب گردد که خداوند تبارک و تعالی به شما توجه فرموده، توفیق عنایت کند و پس از سپری شدن شهر صیام که شیاطین از زنجیر رها می‌گردند، شما اصلاح شده باشید و دیگر فریب شیطان را نخورید و مهذب گردید‏.‏

پ.ن : حس و حالم نسبت به این ماه رمضون فرق داره ....

پ.ن : الهی ان لم تکن غفرت لنا فی ما مضی من شعبان ؛ فاغفر لنا فی ما بقی منه ..

پ.ن : الهی هب لی کمال الانقطاع الیـــــــــــک

الهی إن أخذ تنی بجرمی أخذتک بعفوک

و إن أخذتنی بذنوبی أخذتک بمغفرتک

و إن أدخلتنی النار أعلمتُ اهلها أنی احبک ....

أنی احبک . . .

پ.ن : چقد سخته بخوای یه قسمت مناجات شعبانیه رو جدا کنی ؛ هر تیکش غوغاغیه ..

بسم الله

مینویسی ---- پاک می کنی

مینویسی---- بر می گردی به عقب

پاک میکنی -- دوباره می نویسی...

و در نهایت از دم همه را پاک میکنی

.

کمی تأمل ..

مثل اینکه اینجا نوشتن هم سبکت نمی کنه

و مثل اینکه به اینجا نوشتن هم اعتماد نداری

- علی رغم اینکه به گمان خودت بی نام و نشونی ....

ذهنت پر شده

باورت کم شده به :

                      و من یتوکل علی الله فهو حسبه ....

؟؟؟؟

پ.ن : من خیلی بالاتر از این ها را می خواهم ؛ خدایا ...

آمدم ای شاه پناهم بده

خط امانی ز گناهم بده

ای حرمت ملجاء درماندگان

دورمران از در و راهم بده

لایق وصل تو که من نیستم

اذن به یک لحظه نگاهم بده

....

پ.ن :دلم خیلی تنگه ..

پ.ن : چرا عکسم مشخص نمی شه ؟