بسم الله

با همه ی بی سرو سامانیم        باز بدنبال پریشانیم

طاقت فرسودگیم هیچ نیست      در پی ویران شدن آنی ام

آمده ام بلکه نگاهم کنی           عاشق آن لحظه ی طوفانیم

دلخوش گرمای کسی نیستم     آمده ام تا تو بسوزانیم

آمده ام با عطش سال ها         تا تو کمی عشق بنوشانیم

ماهی برگشته ز دریا شدم       تا که بگیری و بمیرانی ام

خوبترین حادثه می دانمت        خوبترین حادثه می دانی ام ..؟

حرف بزن ابر مرا باز کن            دیر زمانیست که بارانی ام

حرف بزن حرف بزن سالهاست  تشنه ی یک صحبت طولانی ام

ها... به کجا می کشیم - خوب من ؟

ها...نکشانی به پشیمانی ام ..

محمد بهمنی

بسم الله

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی

دایم گل این بستان شاداب نمی ماند

دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

دیشب گله زلفش با باد همی کردم

گفا غلطی بگذر زین فکرت سودایی

صد باد صبا اینجا با سلسله می رقصند

این است حریف ای دل تا باد نپیمایی

مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد

کز دست بخواهد شد پایاب شکیبایی

یا رب به که شاید گفت این نکته که در عالم

رخساره به کس ننمود آن شاهد هر جایی

ساقی چمن گل را بی روی تو رنگی نیست

شمشاد خرامان کن تا باد بیارایی

ای درد توام درمان در بستر ناکامی

و ای یاد توام مونس در گوشه تنهایی

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم

لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

فکر خود و رای خود در عالم رندی نیست

کفر است در این مذهب خود بینی و خود رایی

زین دایره مینا خونین جگرم می ده

تا حل کنم این مشکل در ساغر مینایی

حافظ شب هجران شد بوی خوش وصل آمد

شادیت مبارک باد ای عاشق شیدایی

پ.ن :فک می کنم به اینکه فال بهتری می تونس برام بیاد یا نه ....

پ.ن : دوباره که تا مرحله ی کامل کنار کشیدن و به اصطلاح ! " استعفا دادن " پیش رفتیم و آخرش هم نمی فهمم چیه که نگهم می داره ..

پ.ن : و اینه از مزایای شالی که میتونی بپیچونی جلو صورتت و ...

بسم الله

ای بی خبراز عالم عقبی چه می کنی ؟

دل بسته بر علائق دنیا چه می کنی ؟

دنیا سراچه ایست که باید از آن گذشت

بگذر از این سراچه ، تماشا چه می کنی ؟

گیرم که عمر نوح کنی یا که بیشتر

کشتی شکسته در دل دریا چه می کنی ؟

گیرم تمام ثروت عالم از آن توست

دست تهی به عالم عقبی چه می کنی ؟

گیرم به ناز این تن خاکی بپروری

در زیر خاک با تن تنها چه می کنی ؟

گیرم تمام ثروت عالم از آن توست

در دادگاه خالق یکتا چه می کنی ؟

با این همه گناه که کردی به روز حشر

ای عبد ! ما نیستیم با تو ، تو تنها چه می کنی ؟

غیر از علی و آل تو را دادخواه نیست

ای عبد ! بی ولایت مولا چه می کنی ....؟

پدر شهید

بسم الله

بر نیامد از تمنای لبت کامم هنوز

                         بر امید جام لعلت دردی آشامم هنوز

روز اول رفت دینم در سر زلفین تو

                        تا چه خواهد شد در این سودا سر انجامم هنوز

ساقیا یک جرعه ای زان آب آتشگون که من

                       در میان پختگان عشق او خامم هنوز

از خطا گفتم شبی زلف تو را مشک ختن

                       می زند هر لحظه تیری مو بر اندامم هنوز

پرتو روی تو تا در خلوتم دید آفتاب

                      می رود چون سایه هر دم بر در و بامم هنوز

نام من رفتست روزی بر لب جانان بسهو

                     اهل دل را بوی جان می آید از نامم هنوز

در ازل دادست ما را ساقی لعل لبت

                     جرعه ی جامی که من مدهوش آن جامم هنوز

ای که گفتی جان بده تا باشدت آرام جان

                      جان به غم هایش سپردم نیست آرامم هنوز       

در قلم آورد حافظ قصه ی لعل لبش

آب حیوان می رود هردم ز اقلامم هنوز

بسم الله

ز آه سینه ی سوزان ترانه می سازم
چو نی ز مایه ی جان این فسانه می سازم

به غمگساری یاران چو شمع می سوزم
برای اشک دمادم بهانه می سازم

پر نسیم به خوناب اشک می شویم
پیامی از دل خونین روانه روانه می سازم

نمی کنم دل از این عرصه ی شقایق فام
کنار لاله رخان آشیانه می سازم

در آستان بخون خفتگان وادی عشق
برون ز عالم اسباب،خانه می سازم

چون شمع بر سر هر کشته می گزارم جان
ز یک شراره هزاران زبانه می سازم

ز پاره های دل من،شلمچه رنگین است
سخن چو بلبل از آن عاشقانه می سازم

سر و تن و دل و جان را به خاک می فکنم
برای قبر تو چندین نشانه می سازم

کشم به لجه شوریدگی بساط « امین»
کنون که رفت سفر چون کرانه می سازم

مقام معظم رهبری